Η διημερίδα για την πολιτισμική διάσταση της ανάπτυξης του Ζαγορίου, την οποία από καιρό είχε αναγγείλει ως διοργανώτρια αρχή το Ριζάρειο Ίδρυμα, πραγματοποιήθηκε τελικά στις 6 και 7 Αυγούστου στο Μονοδένδρι, παρά το ζοφερό κλίμα που έχει διαμορφωθεί από τα συνεχή τεκμηριωμένα δημοσιεύματα περί κακοδιαχείρισης στο Ίδρυμα.
Την πρώτη ημέρα των εργασιών παρουσιάστηκαν επιστημονικές ανακοινώσεις σχετικές με την ιστορία του Ζαγορίου (διατροφή, βικογιατροί, μαρτυρίες από το Ανατολικό Ζαγόρι για τη Μονή Βοτσάς), την αρχαιολογική του τοπογραφία, την κοσμική και εκκλησιαστική ζωγραφική του, τη σύγχρονη πρόσληψη της αρχιτεκτονικής του καθώς και την πολιτισμική χρήση του φυσικού περιβάλλοντος μέσω των απαγορεύσεων υλοτόμησης στα «ιερά του δάση». Οι επιστημονικές αυτές ανακοινώσεις πλαισιώθηκαν από δύο ακόμη ανακοινώσεις – σχολιασμούς που αφορούσαν τη βιωσιμότητα της όποιας ανάπτυξης επιχειρείται αλλά και την ανάγκη διαμόρφωσης αρχειακών διαθεσιμοτήτων μέσω της ίδρυσης ειδικών φορέων για τη συντήρηση και την ψηφιοποίηση όλου του διαθέσιμου υλικού.
Η δεύτερη μέρα, ωστόσο, των εργασιών αποδείχτηκε στην πραγματικότητα πολύ πιο ενδιαφέρουσα: με αφορμή τις τοποθετήσεις του βουλευτή Ιωαννίνων κ. Σταύρου Καλογιάννη («Αειφορικός σχεδιασμός ορεινών περιοχών: η περίπτωση του Ζαγορίου»), της φιλολόγου κας Ελένης Σκούρτη («Ζαγόρι και πολιτιστικός τουρισμός»), του Καθηγητή και πρώην πρύτανη Ιωαννίνων κ. Χρήστου Μασσαλά («Το Ζαγόρι στη διαμορφούμενη πραγματικότητα – Συμπεράσματα») και της κας Ελένης Ρόκου, που τοποθετήθηκε σε σχέση με τα έργα της Περιφέρειας στην περιοχή, η διημερίδα απέκτησε μια περισσότερο «πολιτική» διάσταση. Για την ακρίβεια, μετατράπηκε ουσιαστικά σε μια ανοιχτή συζήτηση – κριτική για το ρόλο του Ριζαρείου Ιδρύματος στην ανάπτυξη της περιοχής. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ο κ. Μασσαλάς υποστήριξε στην εισήγησή του ότι «οι μαρτυρίες και συνολικά η πολιτισμική κληρονομιά μπορούν να μετασχηματιστούν σε ανταλλάξιμο αγαθό. Δηλαδή, η ιστορία σε εμπόρευμα!» (το θαυμαστικό δικό του, γιατί φαίνεται ότι και ο ίδιος «θιάμαξε» με την ευφυή του διατύπωση), για να ολοκληρώσει λίγο παρακάτω λέγοντας ότι «η πολιτισμική κατανάλωση δεν συμβάλλει μόνο στην επίτευξη και βελτίωση οικονομικών μεγεθών. Δεν επιδρά μόνο στις πραγματικές και αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, επιδρά και στην καλλιέργεια των ανθρώπων»! (Το θαυμαστικό εδώ δικό μας, γιατί φαίνεται ότι ο κ. Μασσαλάς δεν ενδιαφέρεται απλώς να ανοίξει μεσιτικό γραφείο στο Ζαγόρι, αλλά επιπλέον και να «εκπολιτίσει» τους ημι-άγριους κατοίκους του…). Επιπλέον ο κ. Μασσαλάς –εκπροσωπώντας, προφανώς, το Πολυμελές Συμβούλιο του Ριζαρείου ιδρύματος, του οποίου εσχάτως έγινε μέλος- νουθέτησε τους παρευρισκόμενους να μην αντιμετωπίζουν το Ριζάρειο Ίδρυμα ως «τράπεζα», γιατί τα έσοδα μειώνονται λόγω της οικονομικής κρίσης. Δεν κατάφερε, βεβαίως, να εξηγήσει επαρκώς γιατί σε τέτοιες περιόδους κρίσης το Ίδρυμα δαπάνησε με απευθείας ανάθεση περί τα 7.500 ευρώ για μια δίωρη περίπου συναυλία του συγκροτήματος «Έμμελον» στο Μονοδένδρι το ίδιο βράδυ… Ο ίδιος και το Πολυμελές Συμβούλιο μπορούν, προφανώς, να το κάνουν! Άλλωστε, όπως εξήγησε λίγο αργότερα ο κ. Γεώργιος Ματσόπουλος, Μέλος κι αυτός -εσχάτως- του Πολυμελούς Συμβουλίου του Ιδρύματος και υπεύθυνος των οικονομικών, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί ανάλογο έλεγχο από την τοπική κοινωνία απέναντι σε μια επιχείρηση, ας πούμε την Coca Cola… Έτσι, ο κ. Ματσόπουλος αυτοαναγορεύτηκε σε manager του Ιδρύματος, αναγόρευσε το Ριζάρειο Ίδρυμα σε Coca Cola Company και έδωσε στο ακροατήριο να καταλάβει ότι οι ξένοι αχυρώνες, εκεί όπου παλιά μάλωναν οι γάιδαροι, είναι τώρα πια σε ασφαλή χέρια, τα δικά του…
Ωστόσο, τα διαχειριστικά πειράματα στο Ριζάρειο Ίδρυμα είχαν ήδη αρχίσει από την προηγούμενη ημέρα, όταν οι εργαζόμενοι του ιδρύματος στο Μονοδένδρι κλήθηκαν από τους παρευρισκόμενους στη διημερίδα Συμβούλους να αποδεχτούν μείωση των αποδοχών τους κατά 10%, λόγω… κρίσης! Το επιχείρημα που προβλήθηκε από τους Συμβούλους ήταν η φορολόγηση του Ιδρύματος που φτάνει το ύψος του 1.600.000 ευρώ! Όταν τέθηκε σχετική ερώτηση πόσα είναι τα έσοδα ώστε να δικαιολογούν αυτό το ποσό ως φόρο, η απάντηση από τον αρμόδιο Γραμματέα του Ιδρύματος κ. Σταμάτη Μωραΐτη ήταν αποστομωτική: 5.500.000 ευρώ για το 2010! Έτσι, η μείωση των μισθών των εργαζομένων στο Μονοδένδρι (43 εργαζόμενοι που αμείβονται μηνιαίως με 48.000 ευρώ, δηλαδή περί τις 600.000 ευρώ ετησίως) θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα!!! Όπως παραδέχτηκε, μάλιστα, δημοσίως ο κ. Μωραΐτης, ο δικός του μισθός ξεπερνά τα 5.000 ευρώ μηνιαίως, «αλλά τα αξίζει, γιατί δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ…»! Έτσι από τη μείωση του 10% των εργαζομένων στο Μονοδένδρι (60.000 ευρώ), θα διασφαλιστεί ο παχυλός μισθός του κ. Μωραΐτη για ένα ολόκληρο έτος (5.000 ευρώ Χ 12)! Η σχετική επιστολή που απευθύνθηκε στους εργαζομένους περιείχε σαφείς «προειδοποιήσεις» για απόλυσή τους σε περίπτωση μη αποδοχής… Έτσι το Ριζάρειο Company τακτοποίησε και το ζήτημα της οικονομικής κρίσης!! Οι εργαζόμενοι, όπως ήταν φυσικό, όχι μόνο αντέδρασαν αλλά επιφυλάχθηκαν για τη χρήση κάθε νόμιμου μέσου προκειμένου να περιφρουρήσουν τις αποδοχές τους από το Ίδρυμα, δεδομένου ότι εκτός από τον κ. Μωραΐτη υπάρχουν κι άλλοι σ’ αυτόν τον τόπο που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς μάλιστα να διατηρούν εξοχική κατοικία στη Μύκονο…
Το αποκορύφωμα, όμως, της «αναπτυξιακής» λογικής που διέπει τον τελευταίο καιρό το Ριζάρειο Ίδρυμα εκδηλώθηκε περίτρανα στην περίπτωση της συζήτησης σχετικά με το κλείσιμο του Δημοτικού Σχολείου Μονοδενδρίου! Όπως αποδείχτηκε από το Διευθυντή του σχολείου κ. Ιωάννη Βασδέκη, ο κ. Μασσαλάς -παρά τη διάψευση που επιχείρησε να διατυπώσει- έχει τοποθετηθεί επανειλημμένως υπέρ της κατάργησης του σχολείου στο Μονοδένδρι, δεδομένου ότι κατά την άποψή του δεν υπηρετεί «εθνικούς στόχους» αφού σ’ αυτό φοιτούν «20 Αλβανοί μαθητές»! Έτσι, ο κ. Μασσαλάς, θα μπορεί να εξοικονομήσει κι άλλους πόρους από το Ριζάρειο Ίδρυμα προκειμένου να «εκπολιτίσει» τους Ζαγορίσιους, αφού χωρίς Δημοτικό Σχολείο ούτε το Ριζάρειο οικοτροφείο θα έχει λόγο ύπαρξης ούτε, φυσικά, αντικείμενο εργασίας οι εργαζόμενοι σ’ αυτό! Αυτοαναγορεύτηκε, λοιπόν, σε τιμητή της «εθνικής» εκπαίδευσης στο Ζαγόρι, κρίνοντας ένα ίδρυμα που ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και όχι, βέβαια, στη δικαιοδοσία του Ριζαρείου Ιδρύματος… Άντε, λοιπόν, κ. Μασσαλά, και Υπουργός Παιδείας!
Αυτό που συνέβη στο Μονοδένδρι τις προηγούμενες μέρες ήταν καταλυτικό: ήταν ίσως η πρώτη φορά που μια διημερίδα μετατράπηκε σε ανοιχτό ελεγκτικό όργανο της διαχείρισης στο Ριζάρειο Ίδρυμα εκ μέρους της Τοπικής Κοινωνίας. Κι αν το Πολυμελές Συμβούλιο δεν το κατανόησε, υπάρχει πάντοτε χρόνος να το κατανοήσει: οι πόροι των κληροδοτημάτων ανήκουν στην κοινωνία κι όχι σ’ ένα κλειστό club «διαχειριστών» που αντιλαμβάνονται το Ίδρυμα ως περιουσία ατομική τους. Επομένως οφείλουν να δίνουν λόγο στην Τοπική Κοινωνία, και θα το κάνουν θέλουν δε θέλουν. Διαφορετικά ο δρόμος για το σπίτι είναι πάντοτε ανοιχτός…
ΕΡΩΤΗΜΑ"ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΒΑΡΚΑΡΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΗ"
ΕΡΩΤΗΜΑ"ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΑΝΕΧΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ"
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ
ΣΑΣ
Σε επόμενο δημοσίευμα θα μάθετε για τα έργα και ημέρες των:
Γεωργίου Ματσόπουλου υπουργού οικονομικών της Ριζαρείου!!!!!!!!!!!!!!!
Αλέξανδρου Δόβα αρχιτέκτονα!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου